De bekroning

Gisterenavond hebben we toch nog 12km extra gefietst. In Sol Troja is geen enkel restaurant. We gingen dan maar verder naar de kop van het schiereiland waar een nieuw kunstmatig dorp voor de strandtoerist is gebouwd.  Met DJ's in een park en op de promenade is het niet ons ding maar we krijgen de maag wel gevuld. De mooie foto van de zonsondergang tijdens de romantische strandwandeling maakt dat weer goed. 

We beginnen vandaag ons dagtraject op een andere manier. Om van het schiereiland af te komen kunnen we terugkeren, ofwel de boot nemen naar de overkant. Dat laatste lijkt ons een betere optie. In Sebutal aan de overkant hebben we vier opties om te fietsen. We kiezen voor de langste en moeilijkste. Eigen schuld... Een eerste bergpasje klimmen we op tussen veel verkeer. De tweede is minder steil en rustiger. Dan komen we op een mooi rustig wegje. Hier vlak bij de kust is het verrassend bergachtig. Dan begint de pret voor een eerste keer. "Afslag naar camping volgen" schrijft het boekje voor. Wat er niet stond is dat net na de bocht een mooie 11% wacht. Met de verkeerde versnelling ... eerste keer van de fiets. Vanaf de camping rijden we op een onverharde weg stevig omhoog, op losse keizels. Tweede keer afstappen. Even maar. Wat verder klimmen kan fietsen terug. Maar het loont. Het is hier rustig een heel mooi. Daarna krijgen we terug wat wegen met druk verkeer. In de verte doemt Lissabon op. De Taag en een natuurreservaat scheiden ons van het doel. Het reservaat noemt Apostica. Het is best te vergelijken met de natuurgebieden in de Kempen. Een open bos met veel zand. 

De weg die we volgen is aanvankelijk een grindweg met zand en korte maar snedige hellingen. Het fiets wel. Maar plots is het een beetje te veel zand. Derde maal afstappen en duwen maar. Zo'n belanden trekkingsfiets door een duin duwen is echt wel werken. 300 meter volhouden zegt ons boekje. Ik schat dat het een drievoud was.

Eindelijk asfalt en we kunnen terug rijden. We fietsen nog even door een vakantiedorp dat ik schril contrast staat met rijkdom in Troja. Hier heb ik de indruk in Afrika te zijn. Slechte asfalt met zand en putten. Campings die lijken op een vluchtelingenkamp. Veel verkeer. En vooral vuil. Na wat kilometers komen we bij de rivier die we op drie fietsreizen iedere keer ontmoeten als een trouwe gezel. De Taag. Als een krachtige stroomt vloeit ze statig naar de oceaan toe. Aan de overkant ligt Lissabon. Het lijkt wel de bekroning van drie jaar fietsen op het Iberische schiereiland. Een veer brengt ons naar Belem. Via een fietspad rijden we naar het centrum, in twee keer. Een uitnodigend terras van een ijsbar doet ons halfweg stoppen. Heerlijk. 

Een fantastische Italiaans restaurant, met TV, en schitterende Rode Duivels beklinken de dag.

Zo. We hebben het gehaald. Lissabon. Onze fiets gaat op stal. We genieten morgen van een dag rust in de Portugese hoofdstad.

Stats:
Vandaag: 79km. 772m op en 708 af is niet slecht voor een kustwandeling.

Voor de drie weken: 

17.050 kilometer gereden. 15.644 meter geklommen en 15.257 meter gedaald. De ijsjes en koekjes hebben we niet geteld. We zullen alleszins moeten inbinden.

Terwijl ik zit te tikken is er eentje in slaap gedommeld. Is ze dan toch moe te krijgen? ;-)
Slaap zacht.