Zwaarbewolkt, windering en het voelt fris aan. Gelukkig breekt de zon snel door. De wind zal echter blijven blazen uit de richting waar wijj naartoe willen. Een everzwijn loopt onbeschermd over een brandgang naast de weg het eucalpyptusbos in. Die bomen horen bij de Alentejo zoals Canadese populieren bij Vlaanderen. We zijn eraan gewoon geraakt maar het zijn exoten. Eucalyptusbomen werden ooit uit Australië ingevoerd maar ze zuipen de grond leeg. Het bos heeft een Ardens karakter omdat het gelijkaardige hellingen zijn met aangeplant bos. Maar het is mooi.
Hier en daar vinden we een pitoresk dorpje met witte huisjes op onze weg. Ter afwisseling rijden we tussen uitgestrekte wijngaarden en grote olijfplantages. Trouwens, gisteren bij het eten vroeg ik mij een goed glas lokale wijn. Ze hebben me niet teleurgesteld.
Exact om een uur komen aan in Evora. De mooiste stad van Alentejo. Al van ver zagen we de kathedraal uitsteken boven de omliggende velden. We nuttigen onze picknick op het grote plein, Plaça Geraldo. Er zijn minder mooie plekken te bedenken om te genieten van een boterham met lokale schapenkaas.
Exact om een uur komen aan in Evora. De mooiste stad van Alentejo. Al van ver zagen we de kathedraal uitsteken boven de omliggende velden. We nuttigen onze picknick op het grote plein, Plaça Geraldo. Er zijn minder mooie plekken te bedenken om te genieten van een boterham met lokale schapenkaas.
Net zoals in Merida staat hier nog een Diana-temptel die getuigt van een ver Romeins verleden. Het aquaduct is echter veel minder oud. Het werd opgetrokken in de 16de eeuw. In sommige bogen zijn nu gevels van huizen gebouwd.
Echt merkwaardig is de kapel waarvan de muren binnenin helemaal zijn gedecoreerd met menselijke beenderen van het plaatselijke kerkhof. De paters willen ons zo laten nadenken over het feit dat we slechts tijdelijk op aarde aanwezig zijn. Om onze wijsheid nog wat aan te scherpen, of was dat ijdele hoop, bezoeken we nog de universiteit, gesticht in de 16de eeuw door Jezuieten.
We slapen dit keer niet in een paleis maar in een convento. De kamer noemen ze hier een cel omdat het nog de oorspronkelijke cellen van de nonnen zijn. Klein maar leuk. Eten doen we in het tweede addresje dat we in de Knack vonden. Enoteca Cartuxa. Om vingers van af te likken.
We slapen dit keer niet in een paleis maar in een convento. De kamer noemen ze hier een cel omdat het nog de oorspronkelijke cellen van de nonnen zijn. Klein maar leuk. Eten doen we in het tweede addresje dat we in de Knack vonden. Enoteca Cartuxa. Om vingers van af te likken.
Stats: 69km. 651m op. 820m af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.