Segovia

Segovia is een stad met 52.000 inwoners. Dat is min of meer de helft van Leuven. Het  oude centrum ligt op een heuvelrug met steile wanden. Op het uiteinde ervan ligt het Alcazar, de burcht. De natuur zorgt voor een natuurlijke bescherming. We vertrekken te voet uit ons hotel. Via een grindweg komen we in het dal onder de stad terecht. Daar wordt onze stoutste verwachting overtroffen. Het padje langs het riviertje lijkt wel een miniatuur versie van Klein Zwitserland. Uitzicht op het fort boven ons is schitterend. We draaien rond het stadje en klimmen de andere kant op naar de burcht toe. 

Deze is in niets te vergelijken met zijn soortgenoten in Sevilla en Granada. Deze werd menigmaal verbouwd en mixt Moorse invloeden, Gotiek en Renaissanse vlot door mekaar. Binnenin zijn alle ruimtes mooi gerestaureerd met vele bonte kleuren. 

Ooit stond op het plein voor het Alcazar een kathedraal. Die werd echter grotendeels verwoest tijdens een oorlog. Er werd dan besloten iets verderop een nieuwe te bouwen. Deze moest de trots van de stad worden en dat is gelukt. Hij prijkt overal bovenuit, zoals die in Salamanca. De structuur is laat Gotische met Renaissane invloeden. Verschillende delen van het interieur van de oude kathedraal zijn hier herbruikt. Het hoogtepunt is de zaal met acht wandtapijten vervaardigd in Brussel (B&B) naar een ontwerp van Pieter Paul Rubens. 

De laatste topper van de stad is het aquaduct. Hij is meer dan 700 meter lang, tot 28 meter hoog en telt 167 bogen. Hij is helemaal opgetrokken met granietblokken zonder mortel. Hij bracht water van 14 kilometer ver tot aan de burcht. 

Als laatste bezoeken we nog het kerkje La Vera Cruz op getrokken in de 13de eeuw. Het is dus Romaans, heel sober. Eenvoud siert. Vandaar wandelen we terug door de velden tot ons hotel.
De laatste twee uur spenderen we rustend op het terras van de Parador. Genietend van het uitzicht en een drankje. Morgen wacht ons een klim van 1000m.