Veel afwisseling.

We dachten dat het dorpje bijna uitgestorven was. Omstreeks acht uur 's avonds liep het terras op Plazo Major (klein pleintje) vol met oud en jong. Veel gezinnen met jonge kinderen kwamen hier het weekend spenderen. Het was een blij weerzien voor velen en drank vloeide rijkelijk.
De tocht begint zoals ze gisteren eindigde, namelijk bergop. De schoonheid van de de desolate omgeving werkt als een pijnstiller op de stramme spieren.  Net een grote weg overgestoken zitten we plots in een andere omgeving. Het valleitje plooit open tot een eindeloze hoogvlakte. Een lappendeken van kleurrijke velden wordt doorbroken door een bergje, een bosje en hier en daar een boerendorp. Eenzamer kan het nauwelijks. 

Plots beginnen we aan een volgende hoofdstuk van de dag. De velden wisselen de wacht met een dennenbos. Voor twintig kilomter rijden we door een landschap dat lijkt op de Hoge Venen maar dan met een mediteraan karakter.
Nog kan het niet op. In het stadje Almazan rijden we een schitterend Plazo Major op voor de picknick. We komen er een oude bekende tegen: Hans Memling. Jawel, ze hebben hier een schilderijtje van onze eigen Vlaamse Meester en ze zijn er terecht trots op. Voor een Euro zijn we weer wat kennis rijker. 

Na de middag rijden we langs de Duero. Niets aan dit kleine riviertje laat vermoeden dat op zijn flanken verderop, en in Portugal, uitstekende wijn wordt verbouwd. 

We eindigen in het stadje Berlanga. Op zicht niets speciaal ware het niet dat de kerk voor de omvang van het stadje buiten proportie is. Het hoogaltaar mag gerust gezien worden. Op de heuvel staat een middeleeuwse burcht met nog een extra vijf meter dikke vestingsmuur errond. 

Enig minpuntje. Alle restaurants, op een na, zijn dicht op zaterdagavond. De honger is toch gestild. Morgen kunnen we verder.
Stats: 123km. 1183m stijgen en 1130 dalen.