In de voormiddag rijden we nog steeds door het geopark Las Villuercas. Granieten rotsmasieven, beboste hellingen, diepe dalen en af en toe een dorpje vormen een schilderachtig decor. We rijden de ene pas na de andere over. Er schijnt geen eind aan te komen.
Om elf uur hebben we weer honger. Tostadas con tomate op een terrasje doet wonderen. We verlaten het geopark en de omgeving verandert in het typische landschap van Extramadura. Dit is sterk heuvelachtig met dorre grasvelden doorspekt met bomen en wat graniet blokken. Hier en daar staat een kudde koeien of geiten te grazen.
Plots, op ongeveer twintig meter voor mij, wandelt een Iberische Lynx doodgemoederd de weg over. Ik ben dicht genoeg om hem goed te bekijken. Dit gebied is erom gekend. Toch is het dier zeldzaam. De natuur is ons gunstig gezind. De zon ook. Ze verstopt zich meer en meer achter een dun wolkendek. De temperatuur blijft daardoor steken op 26 à 27 graden.
Na de picknick, die we slecht na twee uur nuttigen, rijden we nog 23km die we vorige jaar in omgekeerde richting ook reden. En zie, terwijl België snakt naar water krijgen wij lichte regen over ons. Niets erg. Na een uur schijnt de zon terug. We overnachten in het dorpje Ibahernando. Er is letterlijk niets meer te doen dan rusten en wachten tot het restaurant opent, om half tien.
Stats: 113km. 1535m op. 1886m af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.